വീണ്ടും

ഇന്നലെ
ബസില്‍ തൊട്ടുമുന്നിലെ സീറ്റിന്‍ പിറകില്‍.......
കണ്ണന്‍ പ്രേമിക്കുന്നു നീനയെ ..
    ആരോ ചിഹ്നം ചേര്‍ത്ത് പറയാതെ പറഞ്ഞ കവിത .
കണ്ണന്‍ കറുത്ത ജീന്‍സും  നൂല്‍ ബാഗുമായി
നീന ചുരിദാറും  കൈ പേര്‍സു മായി
ഏതെന്കിലും സ്റ്റോപ്പില്‍ നിന്ന് .........? .
ആഗ്രഹങ്ങളുടെ കുത്തിത്തിരിപ്പില്‍ നിന്ന്
അസഹ്യതയുടെ  സര്‍വകലാശാലയിലേക്ക്
എനിക്കും സഹയാത്രികക്കും ഒരേ ടിക്കറ്റ്‌ !
നോക്കണേ.......
നമ്മള്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ........
അവര്‍ കൈലെസേടുത്ത്  വാക്ക്  തുടച്ചു കളഞ്ഞു
 വിരലുകളും  കവിളുകളും ചെറുപ്പം തുള്ളി  ... വിറച്ചു
മൊബൈലില്‍  നിന്ന് അക്കങ്ങളെ  അടര്‍ത്താന്‍ തുടങ്ങി.
എന്റെ കൈകള്‍ക്ക് മഞ്ഞിന്റെ ആവരണം ........
കണ്ണുകളില്‍ നിന്ന് കണ്ണനും നീനയും പൊഴിഞ്ഞു പോയി
പിന്നെ 
കയ്യിലൊളിപ്പിച്ച കരിക്കട്ട കൊണ്ട്
ഓരോ സീറ്റിനു പിന്നിലും ഞങ്ങള്‍ കുത്തിവരച്ചു
ഒരിക്കല്‍   മറന്നു പോയ  അതെ വരകള്‍ ....
 സ്റ്റോപ്പുകള്‍ മറി കടന്നു പോയ  ബസ്‌ ......
യാത്രക്കാരെ കണ്ടതേയില്ല ......... 

...............പാതകം

കൊല എന്നത് എന്തിന്റെ പരിഭാഷയാണ് ?
കൈ കൊടുത്തു പിരിയു ന്നോര്‍ക്കിടയില്‍ അത്
 ശൂന്യതയിലെ വാള് പോലെ വെറുതെ ചോര വീഴ്ത്തും
ചെമ്മരിയാടിന്‍ താടി കത്രിക്കുന്ന ലാഘവത്തോടെ അത്
അതുവരെയുള്ള സ്നേഹത്തെ അധിക്ഷേപിക്കും
ഓരോ  അമ്മയുടെയും ചുണ്ടില്‍ നിന്ന്
പുറത്തേക്കിഴയുന്ന താരാട്ടില്‍ അതു  തണുപ്പ് വീഴ്ത്തും 
കൊല എന്നത് ആരുടെ പരിഭാഷയാണ് ?
പേടിച്ചു  പിന്തിരിയുന്ന ഒരു യുവാവ്
അവനോടു തന്നെ പറയുന്നതാവുമോ അത് ?
അഹന്തയുടെ  നാവുമായി ചുറ്റി ത്തിരിയുന്നവര്‍
പാടുന്ന ഒടുവിലെ പാട്ടാകുമോ അത്?
കിടക്കയുമെടുത്ത്  നടക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന
മുടന്തന്റെ  ദൈന്യ മുണ്ട തിന്
വാടാതിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു ശ്രമിച്ചു
വേരറ്റു പോയ  ചെടി യുടെ പതര്‍ച്ച യുണ്ടതിന്...
എന്നിട്ടും കൊല ആരുടെ അഹങ്കാരമാണ് ,,,,,,,,,,,,
 ഓരോ വയലിലും പച്ച കുത്തുന്ന കൊലയുടെ
ആദ്യ പാഠങ്ങള്‍ സ്വന്തം നെഞ്ചത്ത് പരതാന്‍
വെട്ടു കിളികളുടെ ഒരു സംഘം ഇന്നലെ രാവിറങ്ങി പോലും .
എന്നിട്ടും കൊലയുടെ പാട്ടിനു താള ഭംഗ മില്ല
അതില്‍  മുറിഞ്ഞ വരുടെ ജീവന് ഇപ്പോഴും പിടപ്പ് .......