പിഞ്ഞിപ്പോയ   കടല്‍ ത്തിരകള്‍  

എഴുതാത്ത   കവിതകള്‍  പോലെ 

ഉറഞ്ഞു  കൂടിയ  നോവാകും 

തേങ്ങി ത്തളര്‍ന്ന  വാക്കുകള്‍   

നോക്കി നോക്കിയിരുന്നു 

ഒടുവില്‍ 

വേരറ്റു  വീഴും പോലെ 

ഒരു നാള്‍  

പറയാതെ  വച്ച  തെല്ലാം 

എഴുതാതിരുന്നതെല്ലാം

കാണാ തിരുന്നതെല്ലാം  

ഒരേ  സന്ധ്യയില്‍  

ആത്മഹത്യാ മുനമ്പില്‍ 

കെട്ടിപ്പിടിച്ചു  

സ്നേഹമാകും  

ഓര്‍മ്മകളുടെ ചുരം കയറുമ്പോള്‍  
ചങ്ങലയ്ക്കിട്ട   കാറ്റ് ഇഴഞ്ഞെത്തും  .
കാതോരം  ചേര്‍ന്ന്  കവിത  ചൊല്ലും
തോലുരഞ്ഞു പൊട്ടി  മാംസം  കാണാവുന്ന കവിത
അപ്പോള്‍
 നീല മേഘങ്ങള്‍  ഉണ്ടാവില്ല  .കോടയും .
അടിവാരം  മോഹിച്ച  മഴ ത്തൂവ യല്ലാതെ
ഇരുണ്ട   മലകളുടെ  ചിഹ്നം  വിളിയല്ലാതെ
മരക്കൊമ്പില്‍  നിന്ന് പൊട്ടി വീണ
നാടന്‍  താള മല്ലാതെ .
ഒരുറവ കണ്ണീര്‍  വറ്റിയ  പാടു മായി
തുറിച്ചു  നോക്കുന്നതല്ലാതെ
കടലു കാണാന്‍ കൊതിച്ചു  കൊതിച്ച്
കാറ്റലിഞ്ഞു  തീരുമ്പോള്‍
ചുരം കേറി  വരുന്നുണ്ട്  ഒരു തിര .
കവിത  കടലി ടിക്കും പോലെ
കാറ്റിലേക്ക്   കടന്നു കയറുന്നു  .[ആ നിമിഷം ]

 .

വീണ്ടും  സജീവമാകുകയാണ്   ഈ  ബ്ലോഗ്‌ .
ഇതിലെ  ..ഈ വഴിയെ   കടന്നു  വരുന്ന വര്‍ക്ക്   സ്വാഗതം