Saturday, November 1, 2014

ഇപ്പോള്‍ പെട്ടിയില്‍ എന്തെല്ലാം 

തൊട്ടെടുത്ത കടല്‍ ക്കള്ളങ്ങള്‍
തൊട്ടറിഞ്ഞ ഉടല്‍ പ്പിരാന്തുകള്‍ 
കേട്ടെടുത്ത  പ്രണയ ദോഷങ്ങള്‍ 
പനിച്ചെ രിഞ്ഞ  രാത്രികള്‍ 

ഇപ്പോള്‍  മിഴികളില്‍ എന്തെല്ലാം 

എരിഞ്ഞു തീര്‍ന്ന  നക്ഷത്രങ്ങള്‍ 
കരഞ്ഞു തീര്‍ന്ന   കാടുകള്‍ 
പറഞ്ഞു മറന്ന   വാക്കുകള്‍ 
പട്ടു  പോകുന്ന  പാട്ടുകള്‍ 

ഇപ്പോള്‍ കൂട്ടിനു എന്തെല്ലാം  

കാവല്‍ നില്‍ക്കുന്ന കവിതകള്‍ 
കാറ്റുപേക്ഷിച്ച കപ്പലിന്‍ ഹുങ്കുകള്‍ 
കോര്‍ ത്തെടുക്കുവാന്‍ കഴുകുകള്‍ 
പുല്കിയും കൊല്ലുന്ന പുല്‍ക്കൊടി 

ഇപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ എന്തെല്ലാം 

നക്ഷത്ര മൊന്നു ണ്ട് നെറുകയില്‍ 
നെഞ്ചി  ലിത്തിരി ച്ചൂടുമുണ്ട് 
അലറി വിളിക്കുന്ന മൌനമുണ്ട് 
അതിരുകള്‍ ഇല്ലാത്ത സ്നേഹമുണ്ട് 

അങ്ങനെയങ്ങനെ ജീവിച്ചു പോകുവാന്‍ 
നീയുള്ളി ലെന്നും ബാക്കിയുണ്ട് .                
 










2 comments:

ajith said...

ഒന്നും ഇല്ലാതില്ല

സൗഗന്ധികം said...

ഉള്ളിലുള്ളത്‌ ജീവനെങ്കിൽ, ഉള്ളിന്റെയുള്ളിലുള്ളത്‌ ജീവന്റെ ജീവൻ തന്നെയാവണം. !

നല്ല കവിത

ശുഭാശംസകൾ....




കൂട്

മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാത്ത ഒരു ഋതു നൊന്തുവിളിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ട് മഞ്ചാടിമഴയിലെന്ന  പോലെ ചുവന്നു നനയുന്നുണ്ട്  പനകളുടെ ചില്ല കീറി  വരുന്ന...