Friday, March 6, 2020

കടലിന്റെ കൈവരിയിലിരുന്ന്
നീയെത്റയോ വട്ടം
നിലാവിന്ടെ സാധ്യതകൾ
കവിതയാക്കി
മൺതരിയിലെ മഹാമൗനങ്ങൾ
കുടഞ്ഞിട്ടു
ചുംബനങ്ങളുടെ വസന്ത ഭാരത്തെ
നെഞ്ചണച്ചു
വിരൽത്തിരകളുടെ മൽസരങ്ങളെ
കൈയടക്കി
അതുകൊണ്ടാവാം
അഴിമുഖങ്ങളിൽ
നദിക്കിത്റയും തുടുപ്പ്....
(യാത്ര)




at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

അന്ന് ....

മരങ്ങൾ മന്ദഹസിക്കുന്നതു കണ്ടു ചെറുമഴയോടു ചേർന്ന് ഒരു കിളി സല്ലപിക്കുന്നതു കേട്ടു ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ ഉത്തമഗീതംപോലെ സന്ധ്യയെ തൊട്ടു  ജലം തുടിക്ക...

  • (no title)
    ഈ രാത്രി ചൊല്ലുകയാണ് നീയെപ്പോഴും കാതിലേക്ക് ചേർത്തു വച്ച വരികൾ.. ഈ കാറ്റ്  മൂളുകയാണ് കടലടയാളമായ നിന്ടെ പാട്ട് ഈ സന്ധ്യ മൊഴിയുകയാണ്...
  • പാവത്തം
    ചെത്തിതേക്കാത്ത  വീട് പോലെ അമ്മ . ഉള്ളലിവുകാട്ടി വെയിലത്രയും  മുറ്റത്തു ചിക്കി ഉണക്കി . കറ്റയില്‍നിന്ന് കരഞ്ഞിറങ്ങി വന്ന നെന്മണി യെ  ഇടം കയ്...
  • കൂട്
    മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാത്ത ഒരു ഋതു നൊന്തുവിളിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ട് മഞ്ചാടിമഴയിലെന്ന  പോലെ ചുവന്നു നനയുന്നുണ്ട്  പനകളുടെ ചില്ല കീറി  വരുന്ന...