മലമടക്കുകളില്‍ നിന്‍റെ ഹൃദയം സൂര്യ താപ മേറ്റുന്നത്
താഴ്വാരങ്ങളില്‍ എനിക്ക് കാറ്റു പറഞ്ഞു തന്നു
തളര്‍ന്ന ഇലകളില്‍ പുതിയ പൂമ്പാറ്റകള്‍
നൃത്തം വയ്ക്കാനറിയാതെ പിടച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
ചോരയില്‍ പിറന്ന ഒരരുവിയെ മുകളിലേക്ക് പായിക്കാന്‍
ഞാന്‍ ഭൂമിയോട് യാചിച്ചു
എത്ര പെട്ടെന്നാണ് നീയതില്‍ തുടിച്ചു നീന്തിയത്‌
ഇപ്പോള്‍
മലമടക്കുകളില്‍ നിലാത്തുമ്പിയുടെ കിലുക്കം
വേനലുകളില്ലാത്ത പ്രണയം
താഴ്വാരങ്ങളില്‍ എനിക്ക് കാറ്റു പറഞ്ഞു തന്നു
തളര്‍ന്ന ഇലകളില്‍ പുതിയ പൂമ്പാറ്റകള്‍
നൃത്തം വയ്ക്കാനറിയാതെ പിടച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
ചോരയില്‍ പിറന്ന ഒരരുവിയെ മുകളിലേക്ക് പായിക്കാന്‍
ഞാന്‍ ഭൂമിയോട് യാചിച്ചു
എത്ര പെട്ടെന്നാണ് നീയതില്‍ തുടിച്ചു നീന്തിയത്‌
ഇപ്പോള്‍
മലമടക്കുകളില്‍ നിലാത്തുമ്പിയുടെ കിലുക്കം
വേനലുകളില്ലാത്ത പ്രണയം
2 comments:
കവിത ഹൃദ്യമായിരിക്കുന്നു.
സൂര്യന്റെ തപനം തളര്‍ത്തിയ പ്രണയ മരങ്ങള്‍
എത്രയെന്നോ..
പുഴയുടെ വരവ് കാക്കുന്ന കനല്‍ കിനാവുകള്‍ എത്രയെന്നോ...
valare nalla kavitha. expexting more
http://chirayilvinod.blogspot.com
Post a Comment