വാക്ക്

വാക്കുകള്‍ നക്ഷത്രങ്ങളെന്നു
അവര്‍ പരസ്പരം പറഞ്ഞു
ഹൃദയത്തിന്‍റെ കാവല്‍ക്കാര്‍
കുടമുല്ല പോലെ വെളുത്തും
മഴമേഘംപോലെ നിറഞ്ഞും
ചോലമരങ്ങളായി പടര്‍ന്നും
തീയരികുകളായി വിരിഞ്ഞും
കാറ്റില്‍ വിരിഞ്ഞ നക്ഷത്രങ്ങള്‍
സന്ധ്യയില്‍
അവ കടല്‍ മുഴുവന്‍ .കോരി യെടുക്കും
പുലരിയില്‍
കൈക്കുടന്നയില്‍ മിഴി കൂമ്പും .
രാവില്‍
പ്രണയ ദീപം പോലെ 
നിദ്രയെഴാതെ കത്തി നില്‍ക്കും
വാക്കിന്‍റെ നന്മയത്രയും
മിഴിയിലേക്ക് നീട്ടി ..
വന പ്പച്ച ...
ഒരു കാട്ടു പൂവ്
കാറ്റിനോട് പറഞ്ഞത്
എന്താവാം എന്നലയുകയാണ്
മഴയുടെ പെണ് കുട്ടി .
വാക്കില്‍ സ്വയം തുന്നി ക്കെട്ടിയ
പെണ് കുട്ടി