Sunday, June 9, 2013

വാക്ക്

വാക്കുകള്‍ നക്ഷത്രങ്ങളെന്നു
അവര്‍ പരസ്പരം പറഞ്ഞു
ഹൃദയത്തിന്‍റെ കാവല്‍ക്കാര്‍
കുടമുല്ല പോലെ വെളുത്തും
മഴമേഘംപോലെ നിറഞ്ഞും
ചോലമരങ്ങളായി പടര്‍ന്നും
തീയരികുകളായി വിരിഞ്ഞും
കാറ്റില്‍ വിരിഞ്ഞ നക്ഷത്രങ്ങള്‍
സന്ധ്യയില്‍
അവ കടല്‍ മുഴുവന്‍ .കോരി യെടുക്കും
പുലരിയില്‍
കൈക്കുടന്നയില്‍ മിഴി കൂമ്പും .
രാവില്‍
പ്രണയ ദീപം പോലെ 
നിദ്രയെഴാതെ കത്തി നില്‍ക്കും
വാക്കിന്‍റെ നന്മയത്രയും
മിഴിയിലേക്ക് നീട്ടി ..
വന പ്പച്ച ...
ഒരു കാട്ടു പൂവ്
കാറ്റിനോട് പറഞ്ഞത്
എന്താവാം എന്നലയുകയാണ്
മഴയുടെ പെണ് കുട്ടി .
വാക്കില്‍ സ്വയം തുന്നി ക്കെട്ടിയ
പെണ് കുട്ടി

2 comments:

ajith said...

വാക്കുപറഞ്ഞതെല്ലാം.....

പൈമ said...

നന്നായിരിക്കുന്നു ..
ഇനിയും തുടരുക
ഭാവുകങ്ങൾ

കൂട്

മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാത്ത ഒരു ഋതു നൊന്തുവിളിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ട് മഞ്ചാടിമഴയിലെന്ന  പോലെ ചുവന്നു നനയുന്നുണ്ട്  പനകളുടെ ചില്ല കീറി  വരുന്ന...