Sunday, October 6, 2013

മഞ്ഞു പകര്‍ന്നു പകര്‍ന്ന
ഒരു പുലരിയില്‍
സ്നേഹത്തിന്‍റെ യാത്രാമുഖമായി
നീ വന്നുനിന്നപ്പോള്‍

ഒരു തളിരിലയുടെ തുഞ്ചത്ത്
എന്നെ കോര്‍ത്തു തന്നു ഞാന്‍
ഇപ്പോള്‍
മുനകളില്‍
കടല്‍ ക്കിലുക്കങ്ങള്‍
കാട്ടി റമ്പുകള്‍
ചോര മുറിഞ്ഞ
മഴപ്പീലികള്‍
ഇമയനക്കങ്ങളിലെ
കഥ യെഴുത്തുകള്‍
ഞാന്‍ നിന്നിലേക്ക്‌ ഇങ്ങനെ  പടരുന്നത്‌ കൊണ്ടാകാം
പുഴകള്‍ക്ക്  മരണ ഭയമില്ലാത്തത് .
ഓരോ ഒഴുക്കിലും അതിലെ
ഇലകളായി നാം
ചേരുന്നുവല്ലോ .[ഓര്‍മ്മ ക്കാട്]

2 comments:

ajith said...

നല്ല ചേര്‍ച്ച

സൗഗന്ധികം said...

നല്ല കവിത

ശുഭാശംസകൾ....

കൂട്

മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാത്ത ഒരു ഋതു നൊന്തുവിളിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ട് മഞ്ചാടിമഴയിലെന്ന  പോലെ ചുവന്നു നനയുന്നുണ്ട്  പനകളുടെ ചില്ല കീറി  വരുന്ന...