Tuesday, August 23, 2016

ഇരുള്‍  നമ്മെ കൊത്തി എടുക്കുക യായിരുന്നു .
പേരറിയാത്ത  വഴികളിലെ  യാത്ര
ഒരു  കലഹത്ത്തോടെ  ഒടിഞ്ഞു വീണ
കാട്ടു മര  ച്ചില്ലകള്‍
ഭയത്തിന്റെ   മുറുക്കി പ്പിടിച്ച  കൈകളില്‍
സ്നേഹത്തിന്റെ   ഇളം  വേവ്
ഇരുളില്‍  മറഞ്ഞു  നില്‍ക്കുന്ന
മരണത്തിന്റെ   തുമ്പി ക്കൈകളിലേക്ക്
പ്രണയ ധൈര്യങ്ങളുടെ   യാത്ര
ഒറ്റ ശ രീരങ്ങളില്‍   കോര്‍ ത്തെടുക്ക പ്പെട്ട
ഓര്‍മ്മകളുടെ   ഇടവഴികളില്‍
ചുണ്ട്  പൊള്ളിക്കുന്ന   അര  നിമിഷം ,
നീ  മറന്നു  വച്ചതല്ലാതെ ഒന്നുമില്ല ഇവിടെ
ഉഷ്ണ  വഴികളില്‍   യാത്ര  തുടരുമ്പോഴും  [ചുരം  ]

No comments:

കൂട്

മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാത്ത ഒരു ഋതു നൊന്തുവിളിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ട് മഞ്ചാടിമഴയിലെന്ന  പോലെ ചുവന്നു നനയുന്നുണ്ട്  പനകളുടെ ചില്ല കീറി  വരുന്ന...