പ്രിയനേ ....

വെളിച്ചത്തിന്റെ  ഇമകളെ  തഴുകി 

നീ  പറഞ്ഞതത്രയും  

നിലാവ്   കട്ടെടുത്തല്ലോ !

വിരലുകളാല്‍  നീ നെയ്തതോക്കെയും 

വെയില്‍ പ്പുടവയില്‍ തെളിഞ്ഞല്ലോ 

ചുണ്ടുകളില്‍  നീ കുറിച്ചതെല്ലാം

ആകാശം  പകര്‍ത്തി വച്ചല്ലോ 

ഉടലില്‍  നീ  കൊത്തിയതെല്ലാം 

കിളികള്‍  കണ്ടു  പഠിച്ചല്ലോ 

ഉമ്മകള്‍ കൊണ്ട്  നീ  ചെയ്തതെല്ലാം 

ഗുല്‍മോഹര്‍  സൂക്ഷിക്കുന്നുവല്ലോ 

ആലിംഗന ങ്ങളുടെ  തിര മാലകള്‍

 തരംഗിത കാലമേ എന്ന്  കൊഞ്ചുന്നല്ലോ.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

 

  

പ്രിയനേ

"കവി ആകാശ ത്തെ  മരുഭൂ വെന്നു"  വിളിക്കുന്നു .

നമ്മള്‍ വരച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന   ആകാശ ത്തില്‍  

മരുഭൂമി  സ്വപ്നങ്ങളുടെ  വിളനില മാകുന്നത്  നോക്കൂ ..

ചന്ദ്ര ബിംബത്തില്‍  എന്റെയും നിന്റെയും  തിളക്കം 

ഓടിയെത്തുന്ന  പൂര്‍വ മേഘത്തിന്റെ നെഞ്ചില്‍ 

പൂവിതളുകള്‍ പോലെ നമ്മുടെ   കാല്‍മുദ്രകള്‍ 

സ്നേഹത്തിന്റെ  അമൃത ഭാഷയായ  നമ്മുടെ  

കണ്ണീരില്‍  ആധി പ്പെട്ടു പോയ   അഗാധത 

തീരങ്ങളില്‍  കെട്ടിപ്പുണര്‍ന്നു  നമ്മള്‍ നിന്നതിന്‍  

ചിത്രം വരച്ചെടുത്തു  കാട്ടുന്ന  ചക്രവാള ങ്ങള്‍ 

പ്രിയനേ 

നിന്റെ  ചുണ്ടുകളില്‍   നേര്‍ത്ത  ചുവപ്പായി മാത്രം 

ലയിച്ചു കിടക്കുന്ന  മഴവില്ലായി ഞാന്‍ 

 നമുക്ക് കുറുകേ പറക്കുന്ന നീര്‍ പ്പക്ഷികള്‍ 

ചിലച്ചു നീട്ടുന്ന  മംഗളാശം സകളായി മഴകള്‍  

നമ്മുടെ  ഹൃദയ  ചിഹ്നം പോലെ സൂര്യന്‍ 

നീല  കിടക്ക വിരിയില്‍ നിന്നു  പൊഴിയുന്ന 

ആഹ്ലാദ ങ്ങളുടെ  നക്ഷത്ര ത്തരികള്‍ 

തിരകളായി പൊതിയുന്ന  രാവിശേഷങ്ങള്‍ 

എന്റെ  പാദസരങ്ങളില്‍  ഉന്മാദ ത്തിന്റെ  വിരലുകളാല്‍ 

നീ കോര്‍ ത്ത ണി യിക്കുന്ന  വെയില്‍ മുത്തുകള്‍ 

പ്രിയനേ 

നമ്മുടെ കുറിമാനങ്ങള്‍  ഉല്‍ക്കകള്‍ 

നമ്മുടെ  മൌനം ഇടി മുഴക്കങ്ങള്‍ 

നമ്മള്‍  നൃത്തങ്ങളാ കുന്ന  വിശാലത 

നീയും ഞാനും  എന്നുമറിയുന്ന  നമ്മുടെ  ആകാശം   [ നീയാണ് .....]

  

  

കാട്ടു തീയില്‍ വെന്തു പോയ മരങ്ങളോട് 

അവയ്ക്കുണ്ടായിരുന്ന  സ്വപ്നങ്ങളെ ക്കുറിച്ച്  ചോദിക്കാം 

ആകെ വെന്തു തിണര്‍ത്താലും 

 പൊടിച്ചു വരാന്‍ കയര്‍ക്കുന്ന 

ഒരു പച്ചയില്‍ നിന്നു  മറുപടി കിട്ടും .

വരാനിരിക്കുന്ന  വസന്തങ്ങള്‍ 

ഒടുവിലെ കൂടും നഷ്ടപ്പെട്ടു  എത്തുന്ന പക്ഷി 

ഉള്ളിലെ മധുരത്തില്‍  കയ്ച്ചു നീറുന്ന കനി

വിരിയാനിരിക്കുന്ന പൂവുകള്‍ 

വെയിലെഴുതുന്ന  ഇലകള്‍ 

തൊലിയില്‍  കത്തിയാല്‍  വരയുന്ന പ്രണയം 

..................................................................

അങ്ങനെ  ആര്‍ക്കും പൂരിപ്പിക്കാന്‍  

കഴിയാത്ത  ജീവിതം 

കരിഞ്ഞ  ചില്ലയില്‍  പിടയുന്നു .

മരം  പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു .[ആത്മഗതം ]