പ്രിയനേ
"കവി ആകാശ ത്തെ മരുഭൂ വെന്നു" വിളിക്കുന്നു .
നമ്മള്‍ വരച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആകാശ ത്തില്‍
മരുഭൂമി സ്വപ്നങ്ങളുടെ വിളനില മാകുന്നത് നോക്കൂ ..
ചന്ദ്ര ബിംബത്തില്‍ എന്റെയും നിന്റെയും തിളക്കം
ഓടിയെത്തുന്ന പൂര്‍വ മേഘത്തിന്റെ നെഞ്ചില്‍
പൂവിതളുകള്‍ പോലെ നമ്മുടെ കാല്‍മുദ്രകള്‍
സ്നേഹത്തിന്റെ അമൃത ഭാഷയായ നമ്മുടെ
കണ്ണീരില്‍ ആധി പ്പെട്ടു പോയ അഗാധത
തീരങ്ങളില്‍ കെട്ടിപ്പുണര്‍ന്നു നമ്മള്‍ നിന്നതിന്‍
ചിത്രം വരച്ചെടുത്തു കാട്ടുന്ന ചക്രവാള ങ്ങള്‍
പ്രിയനേ
നിന്റെ ചുണ്ടുകളില്‍ നേര്‍ത്ത ചുവപ്പായി മാത്രം
ലയിച്ചു കിടക്കുന്ന മഴവില്ലായി ഞാന്‍
നമുക്ക് കുറുകേ പറക്കുന്ന നീര്‍ പ്പക്ഷികള്‍
ചിലച്ചു നീട്ടുന്ന മംഗളാശം സകളായി മഴകള്‍
നമ്മുടെ ഹൃദയ ചിഹ്നം പോലെ സൂര്യന്‍
നീല കിടക്ക വിരിയില്‍ നിന്നു പൊഴിയുന്ന
ആഹ്ലാദ ങ്ങളുടെ നക്ഷത്ര ത്തരികള്‍
തിരകളായി പൊതിയുന്ന രാവിശേഷങ്ങള്‍
എന്റെ പാദസരങ്ങളില്‍ ഉന്മാദ ത്തിന്റെ വിരലുകളാല്‍
നീ കോര്‍ ത്ത ണി യിക്കുന്ന വെയില്‍ മുത്തുകള്‍
പ്രിയനേ
നമ്മുടെ കുറിമാനങ്ങള്‍ ഉല്‍ക്കകള്‍
നമ്മുടെ മൌനം ഇടി മുഴക്കങ്ങള്‍
നമ്മള്‍ നൃത്തങ്ങളാ കുന്ന വിശാലത
നീയും ഞാനും എന്നുമറിയുന്ന നമ്മുടെ ആകാശം [ നീയാണ് .....]
No comments:
Post a Comment