പ്രിയനേ
കണ്ണുകളില്‍  തങ്ങി നില്‍പ്പുണ്ട് നീ
തുളുമ്പി നില്‍പ്പുണ്ട് നീ
എപ്പോഴും പൊട്ടി  വിരിയാവുന്ന  കിനാവ്‌ പോലെ
ഉറക്കത്തിലും  തൊടു ന്നുണ്ട്  തമ്മില്‍
നീണ്ട  മുടിയിഴകളിലേക്ക്
നിന്റെ ചുംബനങ്ങളുടെ  പൂമ്പാറ്റകള്‍
പറന്നൊട്ടുമ്പോഴൊക്കെ
പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഒരത്ഭുത  സൃഷ്ടിയാകുന്നു ഞാന്‍
എന്റെ  പ്രണയമേ
നമ്മുടെ  സ്നേഹം  നിറഞ്ഞു പൂക്കുന്ന
ആ കാടു  കണ്ടുവോ
"നിലാവിനോളം തന്നെ മധുരമായത്"
നീയാകുന്ന  വന്മര ത്തിന്റെ  സങ്കട ശി ഖരങ്ങളില്‍
ചിറ കൊതുക്കി യിരിക്കുന്ന പക്ഷിക്കുഞ്ഞ്
കൊടുങ്കാറ്റുകള്‍  തക്കം  പാര്‍ക്കുംപോഴൊക്കെ
അതിനെ  ഹൃദയത്തിലൊളി പ്പിക്കുന്ന  നീ ,,
കൊടുങ്കാറ്റ് തിരിച്ചു പോകുന്നു
സമുദ്രങ്ങളോട്  വിളിച്ചു  പറയുന്നു
"ഞാന്‍ കണ്ടല്ലോ  സ്നേഹ ഗ്രന്ഥികള്‍
വിടരുന്ന രണ്ടു  പൂക്കളെ  ",,
കടല്‍ നിശബ്ദത യില്‍ നിന്ന്  ഞാനും നീയുമെന്ന
സംഗീതത്തെ  കെട്ടി പ്പിടിക്കുന്നു .[ പ്രണയം ]

കടലോണം

മഴയുണ്ടായിരുന്നു 

നിന്നെപ്പോലെ 

എത്ര  സ്നേഹം പെയ്താലും  തീരാതെ .

ആളുകള്‍  പരസ്പരം  നോക്കാതെ 

വന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു 

വിരല്‍ ഞൊട്ടകളില്‍  ഞാന്‍  തുടിക്കുമ്പോള്‍ 

എണ്ണം തെറ്റിക്കാതെ  നീ ,,,

തളര്‍ന്ന  മുഖമുള്ള  വില്പ്പനക്കാരി  

ഓണ  വിരുന്ന്   നമുക്കായൊരു ക്കി 

ഉപ്പു തൊട്ട  കയ്പ്പുകളുടെ  ഓണം .

സന്ധ്യയില്‍ 

ഞാനോ നീയോ എന്നറിയാത്ത  ഓണം 

നമ്മെ പുണര്‍ന്നു  നിന്നു 

മഴ പെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയ  എന്റെ കണ്ണുക ളിലേക്ക് 

നീ    ചുണ്ടുകളാല്‍ ചാലിച്ചു 

നീല മേഘ ത്തുണ്ടിന്റെ   ഒരു  മുദ്ര ,,[ഓണം \]

നമുക്കിടയില്‍  മൌനത്തിന്റെ  കൊടുമുടികള്‍

ഉയരുമ്പോള്‍ 

സൂര്യന്‍  അകലെ നിന്നൊരു  കൊടി ഉയര്‍ത്തുന്നു 

മഞ്ഞു പോലെ മൌനം  പൊഴിഞ്ഞു പോകുന്നു 

നമുക്കിടയില്‍  ആത്മ ദാഹങ്ങളുടെ  കടല്‍  തുളുമ്പു മ്പോള്‍ 

മേഘം കൈവീശി ക്കാണി ക്കുന്നു 

കടല്‍   ഉടലുകളാകുന്നു

നമുക്കിടയില്‍  ദൂരം  നിഴലാകുംപോള്‍ 

സ്നേഹം പതാകയാകുന്നു 

ദൂരം  അരികെയെത്തുന്നു 

അങ്ങനെയാണ്  ഒടുവിലെ  ചരിത്രത്തില്‍  

നമ്മുടെ  മാത്രം അദ്ധ്യായങ്ങള്‍  ഉണ്ടാകുന്നത്   [പ്രണയം ]