ഇത്രയും സുന്ദരമായി  കാറ്റിനു  എങ്ങനെയാണ്
കൈമുദ്രകള്‍  കാണിക്കാനാവുക ?
ഇത്രയും  സൌമ്യനായി  സൂര്യന്  എങ്ങനെയാണ്
ഒരുവളുടെ  കണ്ണുകളില്‍  നോക്കിയിരിക്കാനാവുക ?
ഇത്രയും ചുംബനങ്ങളെ  നിലാവെന്ന പേരില്‍ ചന്ദ്രന്
ഒരുവളുടെ നെറ്റി ത്തട ത്തിലേക്ക്
എങ്ങനെയാണു  കുടഞ്ഞിടാനാവുക ?
പാരിജാതങ്ങളുടെ  മണം മുറ്റുന്ന രാത്രിയില്‍
സ്വപ്നങ്ങളുടെ  വാഹകനായി  പ്രിയനേ
നീ  എന്നിലേക്ക്‌  ചായുമ്പോള്‍
നിലച്ച മഴകളില്‍ നിന്ന്  മധുരമായൊരു
ശ്രുതി കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട്
ഭൂമിയും ആകാശ വും  ഉടല്‍  കോര്‍ക്കുന്നതിന്‍
വേലിയേറ്റം  കാണുന്നുണ്ട്
ഉന്മാദങ്ങളില്‍  നിന്ന് ഉന്മാദ ങ്ങളിലേക്ക്
സഞ്ചരിച്ച വരുടെ  നക്ഷത്ര  ഫലങ്ങള്‍
ഞാനെന്നും നീയെന്നും എഴുതി വയ്ക്കുന്നു .

[പ്രണയം ]
.

ഒരുള്‍ക്കാലം  നെഞ്ചില്‍ തളം കെട്ടുന്നു
പ്രാണ വായു ഒഴിഞ്ഞു പോയ  വയലിന്‍
വാക്കുകളുടെ നിറങ്ങളെ ഊതി ക്കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു
വെയില്‍ കെട്ടു പോയ  ഇടവഴിയിലൂടെ
ചെരുപ്പിട്ടോടി നടക്കുന്ന  കിന്നാരം
പിന്നെ  വഴക്കാരം  ഒടുവില്‍  പുന്നാരം
 ചോദിച്ചെങ്കില്‍
പ്രാണന്റെ  പെരുവിരല്‍ മുറിച്ചു കൊടുത്തേനെ
ചോദിച്ചില്ലായിരിക്കാം
പറഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കില്‍
പകുത്തു കൊടുത്തേനെ എല്ലാം
പറഞ്ഞില്ലായിരിക്കാം
ഹൃദയം ഒരു വലിയ മുറിവായിരിക്കുന്നു
മരിച്ച പോലെ അത് മിടിക്കുന്നു
മിടിചില്ലെങ്കില്‍ ജീവിക്കുന്നു
എന്ന് തെറ്റിപ്പറയാതിരിക്കാന്‍
മാത്രം 
സങ്കട ബലിയുടെ  നിത്യ മൌനം              [വീണു പോയവന് ]

മേഘത്തിന്റെ  പിന്‍ കഴുത്തിലേക്കു വിരല്‍ തൊട്ട

നനുത്ത കാറ്റ്

അത്  നീയായിരുന്നു 

നിലാവിന്റെ   ഉടയാടകളില്‍  ഉലഞ്ഞു  നടന്ന  ഒരിളം കാറ്റ് 

അത്  നീ തന്നെയായിരുന്നു 

ചുണ്ടുകളില്‍  നിന്ന്  വാക്കിനെ  ഉമ്മ വച്ചെടുത്ത 

കൊടുംകാറ്റും  നീ തന്നെ 

ഹൃദയമിടിപ്പിലെ  മറ്റാര്‍ക്കും  കേള്‍ക്കാനാകാത്ത 

ശ്രുതി 

ഉരുകി വീഴുന്ന കണ്ണീര്‍ ക്കണ ങ്ങളിലെ 

ചൂട് 

ഏതിരുട്ടിലും  പുഞ്ചിരിക്കുന്ന  സൂര്യന്‍ 

നീയെന്ന  സ്നേഹത്തെ  അറിയാന്‍ 

എനിക്കൊരു തുള്ളി  വെളിച്ചം മതി 

നിന്റെ  തണലിന്റെ  അശോക വനിക 

എന്റെ  ക്ഷീണങ്ങളിലേക്ക്

  സ്നേഹം സ്നേഹം എന്ന് നിന്റെ  മന്ത്രണം 

കടലെടുത്തു പോകാതിരിക്കാന്‍ 

നീ എന്റെ  തണല്‍ മരം 

ഞാനതിനെ  എന്റെ  ജീവിതം കൊണ്ട് പൊതിയുന്നു 

ഒന്നിച്ചു  നടക്കാനുള്ള  ഒരൊറ്റ  ജീവിതം        [പ്രണയം ]