വിഷാദങ്ങളുടെ വലിയ കടല്‍ ഞണ്ടുകള്‍ നമ്മെ
വലയം ചെയ്ത തേയുള്ളൂ ,,
കരള്‍ പിളര്‍ ന്നില്ല
ഭയന്ന് ഞാനൊളിച്ച നിന്റെ നെഞ്ചിന്‍ കൂട്
അതിലെ ഇളം ചൂട്
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പൊള്ളിച്ച എന്റെ കണ്ണുകളില്‍
വെളിച്ചപ്പെട്ട നിന്റെ കയ്യട യാള ങ്ങള്‍
എനിക്കും ചുറ്റും തീയായിരുന്നു
ഞാന്‍ ഭയന്ന തേ യില്ല
നീ അതിലേക്കു നടന്നടുക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു
അഗ്നി നാളങ്ങളില്‍ നിന്നു എന്നെ വാരിയെടുത്ത്
നീ മറഞ്ഞ വഴികള്‍ ...
കരിഞ്ഞ മണം പരക്കുമ്പോഴും
നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ വാസന
എന്നെ ജീവിപ്പിക്കുന്നു
നിന്റെ പ്രാണനില്‍ നിന്നു ഞാന്‍ ശ്വസിക്കുന്നു
നിന്റെ വരണ്ട ചുണ്ടുകളെ ഞാന്‍ മൊത്തുന്നു
നീയാണ് എന്റെ ഉടലഴക്
എന്റെ കാതുകളില്‍ മുളം പാട്ടിന്റെ
ഒരുറക്കം നീ സമ്മാനിക്കുന്നു ,,
പുലരികളിലേക്ക് എന്നെ എടുത്തുയര്‍ത്തി
നീ ആകാശ മാകുമ്പോള്‍
സന്ധ്യകളുടെ കടല്‍ മാലകള്‍
നാം പരസ്പര മണി യിക്കുന്നു ,,,
ഒരൊറ്റ ജീവിതമായി ത്തന്നെ ,
[പ്രണയം ]
1 comment:
പുലരികളേക്കെടുത്തുയര്‍ത്തുന്ന ആകാശം
Post a Comment