Monday, September 17, 2018

തീയുമ്മ...


ആദ്യം നെറ്റിയില്‍
പിന്നെ  പാതിയടഞ്ഞ  മിഴികളില്‍
നീ  ചുണ്ടു കൊണ്ടെഴുതുന്ന
അഗ്നി വലയങ്ങള്‍
നാം  സഞ്ചരിക്കുന്ന  ദൂരങ്ങള്‍
നമ്മിലേക്ക്‌  മടങ്ങുന്ന  സന്ധ്യകള്‍
അലങ്കാര ങ്ങളി ല്ലാത്ത 
പ്രണയത്തിന്റെ കടലുകളില്‍
സൂര്യന്‍  ചുവന്നു താഴുംപോഴേക്കും
നമ്മുടെ
കവിള്‍ത്തടങ്ങള്‍  നിറയെ
തീയുമ്മകള്‍
തീ,,,,,യുമ്മകള്‍





No comments:

കൂട്

മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാത്ത ഒരു ഋതു നൊന്തുവിളിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ട് മഞ്ചാടിമഴയിലെന്ന  പോലെ ചുവന്നു നനയുന്നുണ്ട്  പനകളുടെ ചില്ല കീറി  വരുന്ന...