Monday, August 15, 2016

പ്രണയത്തിന്റെ   ധ്യാനവിരലുകളാണ്
എനിക്ക് നിന്റെ  വാക്കുകള്‍
ഓരോ  തഴുകലി ലും അവ
പേര റിയാത്ത   വര്‍ണ്ണ ങ്ങള്‍  വിരിയിക്കും .
ഉടലാകെയും  നീ  പകരുന്ന ഉമ്മകള്‍ക്കു
നിന്റെ  വാക്കോളം  ചൂടുണ്ട്
കൊക്കുരുമ്മുമ്പോള്‍  ഇടയ്ക്കിടെ
നമ്മള്‍ പിടച്ചിലായ്  മാറുംപോലെ
വാക്കുരുമ്മുമ്പോള്‍  ഇടയ്ക്കിടെ
നമമള്‍  മൌനമായ്  മാറുന്നു .
ഒന്നാകുന്നതിനുമപ്പുറം  ഒന്നിച്ചു പോയവര്‍ക്ക്
അവര്‍ തന്നെയാണ്  വാക്ക്
എന്നത്  എനിക്കറിയാമല്ലോ ..
നിനക്കും .
                                                                     [ അപൂര്‍ണ്ണം  ]


1 comment:

Unknown said...

പ്രണയതീവ്രത...,!??

കൂട്

മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാത്ത ഒരു ഋതു നൊന്തുവിളിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ട് മഞ്ചാടിമഴയിലെന്ന  പോലെ ചുവന്നു നനയുന്നുണ്ട്  പനകളുടെ ചില്ല കീറി  വരുന്ന...