ആ  രാവ്  ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ ?

ഇരുളുകള്‍  ഉരുണ്ടു നിറഞ്ഞ  ആ കടല്‍ത്തീരം ?

തിരകളില്‍ പ്പോലും  ഇരുളിന്റെ  പാട്ട് 

എന്റെ  കണ്ണുകളിലേക്കു  നീയപ്പോള്‍ 

ഒരു കൂട്ടം നക്ഷത്രങ്ങളെ  തന്നു .

വേദനയുടെ  ഒരു  ചുവന്ന വര 

എപ്പോഴും സൂക്ഷിക്കുന്ന  ആ ചിരിയോടെ .

ഞാന്‍  അന്ധയായിരുന്നു .

നിന്റെ  വിരലുകള്‍  നല്‍കുന്ന  ബലത്തില്‍ 

മാത്രം നടക്കാന്‍  ത്രാണി യുള്ളവള്‍ .

നക്ഷത്രങ്ങളെ  പൊഴിച്ച്  നീ അത്ഭുതം കാട്ടി 

അവയെ  ഹൃദയ ത്തില്‍ സൂക്ഷിച്ച്

ഞാന്‍   നിത്യ പ്രണയിനി യായി .

പിന്നെ   സൂര്യനും ചന്ദ്രനും  മേഘവും കലര്‍ന്ന 

ആകാശത്തെ   നീ    സൃഷ്ടിച്ചു .

ദൂരെ  ഏതോ പായ്ക്കപ്പല്‍  നമുക്ക്  കൈ വീശി 

 മഴ പോലെ എന്നെ  ചേര്‍ ത്തൊ തുക്കി 

തിര  പോലെ  ചുംബിച്ചതിനെ 

ഞാന്‍  എന്തു  പേരിട്ടു  വിളിക്കും ?           [പ്രണയം  ]