ആ രാവ് ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ ?
ഇരുളുകള്‍ ഉരുണ്ടു നിറഞ്ഞ ആ കടല്‍ത്തീരം ?
തിരകളില്‍ പ്പോലും ഇരുളിന്റെ പാട്ട്
എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നീയപ്പോള്‍
ഒരു കൂട്ടം നക്ഷത്രങ്ങളെ തന്നു .
വേദനയുടെ ഒരു ചുവന്ന വര
എപ്പോഴും സൂക്ഷിക്കുന്ന ആ ചിരിയോടെ .
ഞാന്‍ അന്ധയായിരുന്നു .
നിന്റെ വിരലുകള്‍ നല്‍കുന്ന ബലത്തില്‍
മാത്രം നടക്കാന്‍ ത്രാണി യുള്ളവള്‍ .
നക്ഷത്രങ്ങളെ പൊഴിച്ച് നീ അത്ഭുതം കാട്ടി
അവയെ ഹൃദയ ത്തില്‍ സൂക്ഷിച്ച്
ഞാന്‍ നിത്യ പ്രണയിനി യായി .
പിന്നെ സൂര്യനും ചന്ദ്രനും മേഘവും കലര്‍ന്ന
ആകാശത്തെ നീ സൃഷ്ടിച്ചു .
ദൂരെ ഏതോ പായ്ക്കപ്പല്‍ നമുക്ക് കൈ വീശി
മഴ പോലെ എന്നെ ചേര്‍ ത്തൊ തുക്കി
തിര പോലെ ചുംബിച്ചതിനെ
ഞാന്‍ എന്തു പേരിട്ടു വിളിക്കും ? [പ്രണയം ]
1 comment:
കടല്‍ത്തിര കാതില്‍ പറഞ്ഞത് തന്നെ
Post a Comment