അലമാര

അലമാര ഒരു ഒളിയിടമാണ് ,
തന്നെക്കാള്‍ വലിയ ഉള്‍ക്കനങ്ങള്‍ വഹിച്ച്
നിശബ്ദമായി പ്പോയ ഒരു ശ രീരം .
ആശയും നിരാശയും
അതിന്‍ താക്കോല്‍ കൂട്ടിനുള്ളില്‍
ചത്തിരിപ്പുണ്ട്.
എപ്പോഴും
നിറതോക്കുമായി നടക്കുന്ന ഒരു
വിശ്വാസിയെപ്പോലെ അത്
ഇടയ്ക്കിടെ കാണാതാകലിന്‍
തന്ത്രത്തില്‍
ജീവിതത്തെ പൂട്ടി യിടും
എങ്കിലും വീടുകളുടെ ആത്മാവില്‍ നിന്നും
അലമാരകളെ ആരും വേര്‍ പെടുത്തുന്നില്ല.
ഒളിച്ചു കടക്കുന്നവന്റെ ശ്വാസവേഗം
വിരലില്‍ പതിച്ചു അത് തിരിച്ചു തരുമല്ലോ !
അങങെനെ
സൂക്ഷ്മ സ്വാതന്ത്രം സ്ഥാപിക്കുന്ന
സ്വത്വ വാദിയെപ്പോലെ
ഇരുന്നും നിന്നും ചരിഞ്ഞും
അലമാരകള്‍ വീടുകള്‍ക്കുമേല്‍
ആധിപത്യത്തിന്‍ ഉടലഴകുകള്‍ നിവര്‍ത്തി ക്കാട്ടുന്നു .

മാതംഗി

ആഗ്രഹങ്ങള്‍ തുളുമ്പി ത്തുളുമ്പി ക്കളയുന്ന
ഒരു തണ്ണീര്‍ക്കുട മായി
കിണറും ചാരിയിരുപ്പാണ്
മാതംഗി .

എല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കുന്ന വെയില്‍ പോലെ
അവനിപ്പോള്‍ നടന്നെത്തും
കൈക്കുമ്പിള്‍ നീട്ടി " തരിക നീ"യെന്നു
വിരക്ത ന്‍റെ ഭാഷയില്‍ മൊഴിയും
കിണര്‍ ത്തടം തണുപ്പിന്‍റെ തന്ത്രത്താല്‍
അവനെ ഒന്നുകൂടി തളര്‍ത്തും

ദാഹം തീര്‍ത്തു കാട്ടിക്കൊടുക്കാനെന്തെല്ലാം
ദാഹം തീര്‍ത്തു കാട്ടിക്കൊടുക്കാനെന്തെല്ലാം !
കറുത്ത കുട്ടികള്‍
തിമിര്‍ക്കുന്ന വയലുകള്‍
തിളയ്ക്കാത്ത അടുപ്പുകള്‍
മൊട്ടച്ചി ക്കുന്നുകള്‍
മുരളുന്ന കാറ്റുകള്‍
ചെമ്പരത്തിക്കണ്ണുകളുടെ ക്രുദ്ധിച്ച നോട്ടം
വിരഹം കൊണ്ടു വിരിഞ്ഞാടുന്ന
സര്‍പ്പ ക്കാടുകള്‍.

ആഴ ക്കി ണറിന്റെ ആഴമില്ലായ്മയിലേക്ക്
അവള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചിറങ്ങി.

ഭിക്ഷു വന്നു
അയാള്‍ക്ക്‌ ദാഹമുണ്ടായിരുന്നില്ല .
ചുണ്ടുകള്‍ക്ക് ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നില്ല
ജാതിയും മതവും പറഞ്ഞു കൊണ്ട്
അവള്‍ വെള്ളം പകര്‍ന്നപ്പോള്‍
അരുതെന്ന് പറഞ്ഞില്ല .

ഒടുവില്‍
വായില്‍ നിന്ന് ഒരു രത്ന ക്കല്ലെടുത്ത്
അവളുടെ കൈക്കുള്ളില്‍ വച്ച്
അയാള്‍ പൊന്തക്കാടുകളിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു
വെയിലിന്‍റെ ഒരിളം മഞ്ഞ ക്കഷണം
അവളുടെ ശി രസ്സിനെ വലം വച്ചു
അങ്ങനെ അവള്‍ പ്രണയത്തിന്‍റെ ചരിത്രാന്വേഷിയായി .

ചേ കോത്തി

ആകാശ ച്ചോപ്പ ണിഞ്ഞ്
അലയാഴിപ്പട്ടുടുത്ത്
പാതാള പ്പറയെടുത്ത്
വന്നൂ ചേകോത്തി

ചെന്താര പ്പൂവണിഞ്ഞു
ചെഞ്ചോര കണ്ണെ രിച്ചു
ചെമ്മാനപ്പുകിലായി
വന്നൂ ചേകോ ത്തി
.
വട്ടത്തറ ചുറ്റി വലം -
കാലെടുത്തു വച്ച്
തീ നാവില്‍ നാരായം
വച്ചു ചേകോത്തി
.
പച്ചോല കത്തിച്ചു
പന നൊങ്കു തുളച്ച്
പഴുക്കടയ്ക്ക ചീന്തി
നിന്നൂ ചേകോ ത്തി

ചാപിള്ള നീരൊഴിച്ച
ചാക്കാല വഴിക്ക്
മിഴി രണ്ടും നട്ടു വച്ച്
കാത്തൂ ചേ കോ ത്തി

നടക്കല്ലിലടിച്ചി ട്ട
പൂക്കില പ്പെ ണ്ണിനു
കരവാള് കൈമാറി
തൊട്ടൂ ചേ കോ ത്തി

മുല തൊട്ടു കണ്ണില്‍
നീര്‍ നിറച്ചു
കാല്‍ തൊട്ടു മെയ്യില്‍
കളം വരച്ചൂ
മുടി തൊട്ടു നെഞ്ചില്‍
കലി നിറച്ചു
ചോരയില്‍ കുളി
കഴിഞ്ഞവളിറങ്ങി .

മുന്‍പിലൊരു വാഴ
തൈവാഴ
വെട്ടിയരിഞ്ഞി
ട്ടോടി ചേ കോ ത്തി

പിന്നെയൊരു പുഴ
പാലൊഴുക്കി
പുഴ തട്ടി മറിച്ചവള്‍
മുന്നോട്ടോടി

മയിലാടി മഴയാടി
മരമാടി
വഴിയിലെ പൂക്കള്‍
മുഴുവനാടി

നിക്കാതെ നിക്കാതെ
കാളം വിളിച്ചാ
മാറ്റാനെ തേടിയോടി
ചേ കോ ത്തി പെണ്ണ് .

ഒന്നാം തലയറുത്തു
രണ്ടാം തലയറുത്തു
മുപ്പത്തി മുക്കോടി
തലയറുത്തു
മിഴി മൂന്നും പൊട്ടി
തീ വളര്‍ന്നു .

"ഈ വക പെണ്ണുങ്ങള്‍
ഭൂമീലുണ്ടോ "
ഇടവം പകപ്പോടെ
വെട്ടി നിന്നു.

കലഹം

നദി സമുദ്രത്തോടു കലഹം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു
അവള്‍ മടങ്ങിപ്പോകുകയാണ്‌ .
മീനുകള്‍ കുത്തി മറിഞ്ഞ ഒരുടലും
നരച്ചു പിന്നിയ മുടിനാരുകളും
മിന്നലുകള്‍ കത്തി പായിച്ച ഇട നെഞ്ചും
പരാതികളുടെ കക്കത്തോടുകളും
മുങ്ങി ത്താണ തോണിയില്‍ നിന്ന്
പാഞ്ഞു വന്ന ഒരു നിലവിളിയും
അവള്‍ പൊതിഞ്ഞെടുത്തു .

മത്സ്യ കന്യകളുടെ ജയിലറ കളില്‍
സ്വാതന്ത്ര്യം നീന്തി മരിക്കുന്നതും
ചുരം കയറാനാഗ്രഹിച്ച തിരകളെ
പട്ടിണിയ്ക്കിട്ടു കൊല്ലുന്നതും
വല്ലപ്പോഴുമെത്തുന്ന മനുഷ്യ ജഡങ്ങളെ
വൈടൂര്യങ്ങളാക്കി മാറ്റുന്നതും
സുനാമികള്‍ അടുക്കി വയ്ക്കുന്നതും
കണ്ടു കണ്ടാണ്‌ അവള്‍ക്ക് മടുപ്പുണ്ടായത് .

നദി അതാ പുറപ്പെട്ടു പോകുന്നു .

സമുദ്രം പക്ഷികളെ പറത്തുന്നു.
പറന്നു വരുന്ന നദികളെ വല വീശുന്നു .

അങ്ങനെ

നിന്നെ വിശ്വസിച്ചു വിശ്വസിച്ചാണ്
പുഴ ഇല്ലാതായത് .
പനിക്കുംപോഴൊക്കെ
മാറും മാറും എന്നു പറഞ്ഞ്
തുളസിയെ പറ്റിച്ചപോലെ .
ചെമ്പരത്തിയുടെ വിളര്‍ത്ത ചോര
കുടിച്ചു ദാഹം തീര്‍ത്ത പോലെ .
ഓരോ കള്ളത്തിനിടയിലും
നീ മുളപ്പിചെടുത്ത മുറിവുകള്‍ !
എല്ലാ മാവിലയിലും
നിന്‍റെ ദന്തക്ഷതങ്ങള്‍
ഒടുവില്‍ മോഡലാകാന്‍ ക്ഷണിച്ചപ്പോള്‍
മാവ്
വെട്ടുകാരന് തല നീട്ടി ക്കൊടുത്തു .
ഇറക്കം കുറഞ്ഞ ഉടുപ്പിടുവിച്ച്
മഴയെ വേനലിന്‍റെ കാമറയില്‍
തല കീഴായി നിര്‍ത്തി രസിച്ചു .
പറയൂ ...
പച്ചിലകളില്‍ കത്രിക പായിക്കുന്ന
അതേ കൈവേഗത്തോടെ
നിനക്ക്
നീയെങ്ങനെയാണ്
ഈ
ലോകത്തിന്‍റെ
വേരുകളെ വളര്‍ത്താനായി മുറിച്ചു കളഞ്ഞത്

എന്‍റെ മുറ്റത്തെ പന്തലില്‍ നിന്നും
മുന്തിരി വള്ളിയുടെ നിഴലുകള്‍
അവളെത്തേടി പുറപ്പെട്ടത്‌
ഇതുപോലെ ഒരു തലേന്നായിരുന്നു .
കാറ്റും വെളിച്ചവും മടിച്ചു ചെല്ലുന്ന
അവളുടെ കുടുസ്സു മുറിയിലേക്ക്
പറന്നു പോകുമ്പോള്‍
അവ യാത്ര പറയാന്‍ പോലും മറന്നു
എന്നെ ഒളിച്ചു അവള്‍ക്കു കൈ മാറാന്‍ ,,,
"ഇപ്പോള്‍ വീഴും ഇപ്പോള്‍ വീഴും "
എന്ന് തേങ്ങിയ മുറിഞ്ഞ തുമ്പി ച്ചിറകും
കായലോളങ്ങളുടെ പാട്ടും
വയലറ്റ് നിറത്തിനടിയില്‍ സൂക്ഷിച്ചു
കാണാന്‍ പോകുന്നവള്‍ക്ക് മഗ്ദലന എന്നും
മറിയം എന്നും പേരുണ്ട് പോലും
അവളുടെ വരണ്ട കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും
പച്ചമരുന്നുകള്‍ കിളിര്‍ക്കാറുണ്ട ത്രേ
അവളുടെ നിലവിളിയില്‍ നിന്നും
പുറത്ത് വരുന്ന പേടി ക്കുഞ്ഞുങ്ങള്‍
എന്‍റെ ദൈവമേ ,എന്‍റെ ദൈവമേ എന്ന്
പഴി പറഞ്ഞിരിക്കും പോലും
എന്തതിശയമേ എന്നുമുഴങ്ങുന്നവയോട്
മിണ്ടാതിരി ,മിണ്ടാതിരി എന്നുമുരളാന്‍
അംശവടിയുള്ള ഒരു താഴ്വര ക്കാറ്റ്
കാവലാണത്രേ എന്നും
മാലാഖമാര്‍ ഉടുപ്പൂരി മണക്കുംപോള്‍
തൊലിയുരിയുന്ന വേദനയില്‍
അവളില്‍ നിന്നൊരു തകര്‍പ്പന്‍ അലര്‍ച്ച യുണ്ട് .
ഇന്ന് രാവിലെ
കല്ലറയില്‍ നിന്ന് പിണങ്ങി വന്ന പോലെ
മുറ്റത്തെ മുന്തിരി വള്ളികള്‍ !
എന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ക്കിടയില്‍
അവളുടെ തുടുത്ത സ്നേഹം തിരുകി
അവ വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞു .
"അവളെ കണ്ടില്ല
എങ്കിലും
ചെല്ലുന്നവര്‍ക്കെല്ലാം
അവള്‍ കൊടുത്തയയ്ക്കാരുണ്ട്
ഒരു തുണ്ട് ഹൃദയം
പീഡകളുടെ ഒരായുസ്സ്"

മൂത്തു മുഴുത്തു കുലയ്കാന്‍
മുന്തിരി വള്ളികള്‍
പുര മുറ്റത്ത്
പേരറിയാത്ത ഒരു.
കാറ്റ് വിതച്ചിരിക്കുന്നു

[എന്‍റെ സൂര്യനെല്ലി പെണ്‍ കുട്ടിക്ക് ]

ഡി .എന്‍.എ

രക്തം രക്തത്തോട് ചെയ്യുന്നതാണുപോലും അത് .
കണ്ണീരും ഓര്‍മ്മയും വേര്‍ തിരിച്ച്
കള്ളവും ചതിയും മാറ്റി വച്ച്
അതിനൊരു പരിശോധന .
കുഴിച്ചു മൂടപ്പെട്ട ഒരു നദിയും
തകര്‍ന്ന കുളിപ്പുരയും
ദാരിദ്ര്യ ത്തിന്‍റെ ഒരു കട്ടിലും
തെളിഞ്ഞു വരും
കണ്ണു മൂടപ്പെട്ട നിലവിളിയുടെ
ഒന്നോ രണ്ടോ അധ്യായങ്ങളും
കൂട്ട് നിന്ന രാത്രിയുടെ
മൂങ്ങ ക്കര ച്ചിലും
നോക്കിക്കോ നോക്കിക്കോ എന്ന
ടൈം പീസിന്റെ ഒച്ചയും
ഡി എന്‍ എ
അതിന്റെ ചോരയില്‍
കടത്തി വച്ചിരിക്കുന്നു .
ഇരു സൂചികളുടെ തുമ്പുകള്‍
കുത്തി യൊഴുക്കി കടഞ്ഞെടുക്കുമ്പോള്‍
സത്യമെഴുതാന്‍ വെമ്പല്‍ കൊണ്ട പേന മഷി
പകച്ചു പോകുന്നു
ഒരേ പോലെ മൂന്നു നിറങ്ങള്‍ !
രക്ത ചുവപ്പില്‍
മുങ്ങിത്താഴുന്നു
മുഴുമിപ്പിക്കാത്ത ചില ഡി എന്‍ എ കള്‍ !

പൂതനേ

നീ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലെന്ന്
ആശിക്കുന്നു

മരങ്ങള്‍ നിന്‍റെ രക്തം കുടിച്ചു
വളരുമായിരുന്നു

വേഷം മാറിയാലും
ധര്‍മ്മ ത്തിലേക്ക്
നിന്‍റെ കാലോ കയ്യോ
നീളുമായിരുന്നു .

മൃഗ വാസനകളുടെ
മുറിവിലും
മഴയെ വിളിച്ചു വരുത്തുമായിരുന്നു

ആണവ നോവുകള്‍ക്കിടയില്‍
അലങ്കാര ച്ചെടികള്‍
പറ്റി വിളിച്ചു കരയുമ്പോള്‍
മോക്ഷമായി എത്തുമായിരുന്നു .

എങ്കിലും
നീ
ലളിതയാകേണ്ട

പലതായി മുറിഞ്ഞു പോയോള്‍ക്ക്
പൂതനാ വേഷമാണ്
എല്ലാ അരങ്ങിലും .

.

കൈതേരി മഴയെ...കൈതേരി മഴയേ..
കൈ വീശി എങ്ങോട്ടു പോകുന്നു ?
കാവും കുളവും കത്തി ക്കരിഞ്ഞിങ്ങു
ചാക്കാല യാടുന്ന കണ്ടല്ലോ
കൈതേരി മഴയേ .....കൈതേരി മഴയേ
തേങ്ങി ക്കരഞ്ഞെങ്ങു പോകുന്നു ?
അമ്മ മടീന്നാ പട്ടിണി ക്കുഞ്ഞിനെ
മരണം കെട്ടി മുറുക്കുന്നു
..കൈതേരി മഴയെ...കൈതേരി മഴയേ..
കൈ കുടഞ്ഞെങ്ങോട്ടു പോകുന്നു ?..
കൂന്താലി മുന കൊണ്ടു കാലറ്റു പോയൊരു
കുഞ്ഞി ത്തലപ്പിനെ കാണണ്ടേ
മഴ വറ്റി ക്കേഴുന്ന മേഘ ത്തടങ്ങളില്‍
കുടി നീരിന്‍ കവിത കുറിക്കണ്ടേ
കൈതേരി മഴയേ ...കൈതേരി മഴയേ...
കാലും തുടച്ചെങ്ങു കേറുന്നു ?
കടലു കെറുവിച്ചു വക്കാണം കൂട്ടുന്ന
വരുതിക്കരകളില്‍ പോകുന്നു
കരളു നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നു നില്‍ക്കും
കുടിലൊന്നു കാണുവാന്‍ പോകുന്നു
സ്വപ്നം പനിച്ചു തിളച്ചു തൂവും
പെണ്ണിനെ കാണാന്‍ പോകുന്നു
കൈതേരി മഴയേ ...കൈതേരി മഴയെ...
കൈതേരി ക്കൈതകള്‍ പൂക്കുന്നുണ്ടോ ?
ഒറ്റ മഴയ്ക്കിടി മിന്നലായി
കൈതക്കുടം പൊട്ടി ച്ചോടുമ്പോഴാ
നീല ജലം തൊട്ടു നാവില്‍ വച്ചു
പിന്നെയീ നാവോന്നും മിണ്ടീട്ടില്ല
പിന്നെയീ കണ്ണൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ല
ഇഴകാലില്‍ പിണയുന്ന കുഞ്ഞി ക്കിളിയായി
ഇറവെള്ളം താണ്ടുന്നതരുമ ക്കന്നി ..
കൈത മണക്കേണ്ട കസവ് ഞോറിയണ്ട
കള്ള മഴ ക്കൂമ്പു തൊട്ടിടെണ്ട
കൈതേരി മഴയെന്നു വിളിക്കേണ്ട .
ഉല്‍സാഹ മഴയെന്നു വിളിക്കേണ്ട
നൊന്തു നടന്നു നനഞ്ഞിടുമ്പോള്‍
കൈതേരി മഴയ്ക്കുള്ളം വെന്തിടുന്നു .
ചിറ വെള്ളമായങ്ങു മാറുന്നു .

കറുപ്പും വെളുപ്പും

എട്ടും പൊട്ടും തിരിയാത്ത
എട്ടാം ക്ലാസ് ആയിരുന്നു അത് .
"ഞറുങ്ങനെ പിറുങ്ങനെ" ബോര്‍ഡില്‍
ഞാന്ന അക്ഷരങ്ങള്‍
വരേണ്യതയുടെ കാതില്‍മാത്രം കേറിക്കൂടി
അവര്‍ തല്ലു കൊള്ളാതെ തല്ലു കൊള്ളികളായി
കറുപ്പും വെളുപ്പും
വേര്‍ തിരിഞ്ഞിരുന്ന മലയാളം ക്ലാസില്‍
"അന്യ ജീവനുതകാ"ന്‍ ആരുമില്ലായിരുന്നു .
കറുത്തത് കാരയ്ക്ക തിന്നും കല്ലെറിഞ്ഞും
ഉച്ചനേരം കീഴടക്കി
വെളുത്തത് "ഭാരതമെന്ന പേരില്‍"
ജ്വലിച്ചു ജ്വലിച്ചു താല പ്പൊലിയായി
പള്ളി ക്കൂട പ്പെരുമ പത്രത്തിലെത്തിച്ചു.
മഴ പെയ്തപ്പോള്‍ വെളുപ്പ്‌" ഹായ് ഹായ്" എന്നും
കറുപ്പ് "അയ്യോ അയ്യോ" എന്നും ഒച്ചയിട്ടു .
ഒലിച്ചു പോകുന്ന കുടിലില്‍ മറിഞ്ഞു വീണു
മണ്ണു മൂടിയ മണ്ണെണ്ണ വിളക്കായിരുന്നു കറുപ്പ് .
മഴ കറുപ്പിനെ കൂടുതല്‍ സ്നേഹിച്ചു .
ആദ്യ "രതി നിര്‍വേദം "റിലീസായ വാര്‍ത്ത
കറുപ്പാണ്ക്ലാസിന്റെ ഉള്ളംകൈ തുറന്ന്
ആരും കാണാതെചുരുട്ടി വച്ച് തന്നത്.
വിശപ്പിനെ വിശ്വാസം കൊണ്ട് തോല്‍പ്പിച്ച
നട്ടുച്ചയിലെ സര്‍പ്പക്കാവില്‍ രതിമരണം
പറഞ്ഞ് ഒലിക്കുന്ന ആണ്‍ കൂട്ടങ്ങള്‍
കറുപ്പിന്റെ " സില്‍മാപ്പെര"യില്‍ ചെറ്റ പൊക്കി കളായി .
എല്ലാ പരീക്ഷണങ്ങളിലും കറുപ്പ് തേഞ്ഞു തീര്‍ന്നു .
വെളുപ്പ്‌ വെളുത്ത മുണ്ടുടുത്ത്
വെളിച്ച ത്തിലേക്കും
കറുപ്പ് കറുത്ത കൈ പിടിച്ച്
കറുപ്പിലേക്കും നടന്നു പോയി .
ഇപ്പോഴുംനടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നുഅത്
മുതുകത്തായി ഒരു കൂനുണ്ട് ,
വെളുപ്പിന്റെ ഉദ്ധാരണ പ്രക്രിയയിലെ
പുതിയ പരീക്ഷണ മായതിനാല്‍
ആ കൂനാണ് ഇപ്പോഴും കറുപ്പിന്‍റെ തണല്‍. .

വിശ ക്കുന്ന മരപ്പാവകള്‍

രക്തമൊലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
ചീകി മെനയുമ്പോഴും.
അതിനാല്‍ നനഞ്ഞ മേനിയുടെ
ഒളിവുകളെ കാണാനായില്ല

കരുണ ചൊല്ലി ഉറങ്ങിപ്പോയ
ജ്ഞാന വൃദ്ധന്റെ പടുതി യില്‍
കണ്ണുകള്‍ മുറുകി മരിച്ചി രുന്നു

അതിനാല്‍
നീന്തുന്ന മത്സ്യങ്ങളെയും കണ്ടില്ല

ഉടല്‍ പൊട്ടി പ്പുറപ്പെട്ട
നിലവിളികള്‍ അപ്പോഴും
നിലം പൊത്താത്തതിനാല്‍
ചൂളം കുത്തി പ്പൊങ്ങുന്ന
രഹസ്യങ്ങളെയും അറിഞ്ഞില്ല

വിശ പ്പിന്റെ വേരുകള്‍
വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയ
വീണകളില്‍ നിന്ന്
ഒരേ പാകത്തിലുള്ള
അലര്‍ച്ചകള്‍

അവ ചിട്ടപ്പെടുത്തിയെടുക്കാന്‍
മൊത്തമായും ചില്ലറയായും വില്‍ക്കാന്‍
ഇനി
വേണ്ടത്
അടി വയറിന്‍റെ മിനുസത്തില്‍
ഒരു കവിത എന്ന്
ആരാണ്
പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തിയത് ?

ഹേ ശൈലപുത്രീ ...

വേനല്‍ നീറി യ പാതകളില്‍
ദാഹം വിണ്ട വഴി ച്ചൂടില്‍
നിന്നുലയുന്നൂ നീയാ മണ്ണില്‍
വീണു കുരുത്ത മരംപോലെ .

രാത്രിയിലഴലിന്‍ നിഴലില്‍
നിന്‍ മദ സഞ്ചാരം
നോവുകള്‍ ചീറ്റി വിളിക്കും കാടിന്‍
സങ്കട സംവാദം

എവിടെ ഋതുക്കള്‍ പുഴകള്‍ പുഷ്പിത
പൂജാ പുണ്യങ്ങള്‍ ?
എവിടെ മനുഷ്യര്‍? മഹാ മൌനങ്ങള്‍
സ്വപ്നം പൂത്ത വനങ്ങള്‍ ?

ഹൃദയംകൊണ്ടു തെറുത്ത പദങ്ങള്‍
മലമുടിയാടും ചൊല്‍മഴകള്‍
ഒരു തുമ്പി ത്തുഴ പരതി നടക്കും
പുഴയുടെയാഴങ്ങള്‍ ?

നിന്നുടെ മുന്നില്‍ ചിതയാളുന്നു
വനകന്യയ്ക്കുടലു മണക്കുന്നു
ദാഹം വേരുംപടര്ത്തും കണ്ണില്‍
അവളുടെ പച്ചിമ പടരുന്നു

വന്ന വഴിക്കു മടങ്ങുന്നു നിന്‍
കണ്ണില്‍ കലിയുടെ പേക്കാലം.
ഒരു കുഞ്ഞിന്‍റെ ചിണുങ്ങല്‍ കാതില്‍ ,
"കാട ,മ്മേ കണ്ടു വണങ്ങണ്ടേ" ?

കാടിനെ ആദ്യം തൊടുന്നവള്‍

മയിലാഞ്ചി പുരണ്ട കാടില്‍
മരങ്ങളുടെ ഉയിരൊക്കെയും
ഇലകളില്‍ പതിഞ്ഞിരിക്കും
ഇപ്പുറവും അപ്പുറവും നിന്ന്
മഴ ത്തൂമ്പകള്‍ മുടി ചിക്കും
ഓരോ അനക്കവും നിശയുടെ
പ്രണയാഹ്ലാദങ്ങളില്‍പ്പെട്ട്
മലകളിലേക്ക് പകരും
ഉടല് തരിച്ച് തരിശു മണ്ണ്
പുഴയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു വീഴും
ഒരു ചെടിയുടെയും പേരറിയാത്തവള്‍
അവയ്ക്ക് സ്വന്തം പേര് നല്‍കും
ദൂരെ നിന്ന് ഒരു മഞ്ഞു മേഘം
ബൈനോക്കുലര്‍ നീട്ടുന്നത്
അവള്‍ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കും
പുലരിയുടെ വിരല്‍ത്തുമ്പില്‍
കട്ടുറുമ്പിന്റെ നീല
രാത്രിയുടെ ചെരുവുകളില്‍
മദം പൊട്ടുന്ന കരിമ്പു പാടം
ഉരഞ്ഞു തേഞ്ഞ വഴികളെ
കെട്ടിപ്പുണരുന്ന വേരുകള്‍
ഹൃദയത്തിന്‍റെ അനേകം അറകള്‍
സ്നേഹം സ്നേഹം എന്ന് മിടിച്ച്
വെയിലിന്‍റെ വിളര്‍ച്ച മറയ്ക്കുന്നു
കാടിനെ ആദ്യമായി തൊടുന്നവളുടെ കവിത
പുഴയിലെ വെള്ളാരം കല്ലാണ് .

അവളിലേക്ക്‌ ഒരു തുരങ്കമുണ്ടെന്നു
അവര്‍ ഒന്നിച്ചാണ് കണ്ടത് .

ചോരയൊഴുകുന്ന ഓടകള്‍
ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞ റോഡുകള്‍
ജലച്ഛായില്‍ ഒരു അക്വേറിയം
ചുവന്ന വിളക്കുകള്‍ ഇപ്പോഴും കത്തുന്ന തെരുവ്
സുഷിരങ്ങള്‍ വീണ ഇലകള്‍
വേരില്‍ നിന്ന് പറിഞ്ഞു പോന്നിട്ടും
അമ്മേ..അമ്മേ എന്ന് വിളിക്കുന്ന കണ്ണ്
സംഗീതം മരിച്ച ഒരു വീട്
രാത്രിയാത്രയിലെ പെണ്ണിന്‍റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പോലെ
കൈമുദ്രകള്‍ കാട്ടുന്ന നഗരം
നീണ്ട നിലവിളികള്‍ കോര്‍ത്തു കെട്ടിയ
മാലകളുടെ ഊയലാട്ടം
അത്ഭുതങ്ങളുടെ കുന്നിന്‍ ചെരുവുകള്‍
ചുരങ്ങളുടെ കാഴ്ച ക്കറക്കങ്ങള്‍
തുരങ്കം അവളോളം വളര്‍ന്നു നീളുമ്പോള്‍
അവര്‍ ഇരുട്ടുപേക്ഷിച്ചു

ഇപ്പോള്‍ അവളില്‍ ഒരു കട വാവല്‍
തല കീഴായിക്കിടന്ന്
അവരുടെ അടയാളങ്ങള്‍ തിരയുന്നു .

മുറിവുകളുടെ തിരുവായില്‍ നിന്ന്
അതൊക്കെയും ഒളിച്ചു പോയി
തട്ടു കടകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍
ഊഴം തിരഞ്ഞിരുപ്പാണ് എന്ന്
ആര്‍ക്കും അറിയാത്ത പോലെ !

[പുലരുമ്പോള്‍ കേട്ടത് ]

കാടിനെ ചെവിയോര്‍ത്ത്‌
ഉറക്കം വരാതെ കിടക്കുമ്പോള്‍
അവന്‍റെമനസ്സു തൊട്ടടുത്ത്‌ മിടിച്ചു
ഒന്ന് കൈ നീട്ടിയാല്‍
ഒന്ന് ചുണ്ട് ചേര്‍ത്താല്‍
ഒരു വിരല്‍ തൊട്ടാല്‍
എല്ലാ വസന്തങ്ങളും വിടരുമായിരുന്നു
അല്ലെങ്കില്‍
തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന്
പുഴ അഴകു കാട്ടുമ്പോലെ
അവനെ മാറിലെടുത്തു പറന്നാലോ
ഉടല്‍ ഉടലുമായി ചേര്‍ത്ത് വച്ചു
മഴയുടെ വരവറിയിച്ചാലോ
മുല ത്തടത്തില്‍ കുങ്കുമം പൂശി
മദപ്പാട് കാട്ടിയാലോ
ചോള ക്കുലകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒളിച്ച കാറ്റിനോട്
കളി വീടുണ്ടാക്കി ത്തരാന്‍ പറഞ്ഞാലോ
മല മടക്കുകളില്‍ കൊതി വിരലാല്‍  പരതുന്ന
ഒരു മേഘ പുരുഷനെ ക്കാട്ടി
അവനെ  കോപം  കൊള്ളിച്ചാലോ
ഇപ്പോള്‍
സ്വപ്നങ്ങളുടെ അഴകില്‍
അവനുറങ്ങുന്നത് കാണാന്‍
കിന്നരങ്ങളുടെ  കാലം
മലയിറങ്ങി വരുന്നു