നെഞ്ചു കൂരച്ച ഒരു ചന്ദ്രനേയും കൊണ്ട്
എന്നേ മുടന്തി ഓടുന്നു ഒരു വാനം .
വെളുത്ത പകലുകളും
കറുത്ത രാവുകളും
നാവിലരച്ചു തേച്ചു കൊടുത്തിട്ടും
അവനായി ഒരു തെളിച്ചവുമില്ല
വെളിച്ചവുമില്ല.
വിഷമിച്ചതന്നാണ്
..ദൂരെ നിന്നൊരാള്
രാജാവിനോട് പറഞ്ഞത്രേ
മന്നവേന്ദ്രാ വിളങ്ങുന്നു
ചന്ദ്രനെപ്പോലെ നിന് മുഖം ..എന്ന്
അയാളുടെ ഉള്ളിലെന്തായിരുന്നോ എന്തോ ...
Thursday, October 7, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
കൂട്
മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാത്ത ഒരു ഋതു നൊന്തുവിളിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ട് മഞ്ചാടിമഴയിലെന്ന പോലെ ചുവന്നു നനയുന്നുണ്ട് പനകളുടെ ചില്ല കീറി വരുന്ന...
-
ചെത്തിതേക്കാത്ത വീട് പോലെ അമ്മ . ഉള്ളലിവുകാട്ടി വെയിലത്രയും മുറ്റത്തു ചിക്കി ഉണക്കി . കറ്റയില്നിന്ന് കരഞ്ഞിറങ്ങി വന്ന നെന്മണി യെ ഇടം കയ്...
-
അമ്പല മുറ്റത്തെ അന്തി പ്രണയത്തിന്റെ കണ്ണില് മുളക് പൊടി എറിഞ്ഞ് സദാചാര വിദഗ്ദ്ധന് ആള് സ്വാധീനം നേടി പള്ളി ക്കുരിശിനു മറവില് പ്രാ...
-
അത്രമേല് അഗാധമായി പുണര്ന്നിരിക്കില്ല എവിടെയും രണ്ടു പൂമരങ്ങള് അത്രമേല് അഗാധമായി ചുംബിച്ചിരിക്കില്ല എവിടെയും രണ്ടു മഴ ത്തുള്ളികള്...
1 comment:
അതാണ് ‘പറയാതെ പറയുക’ എന്നത്.
വരികള് നന്ന്
:-)
Post a Comment